Het jaarlijkse kerstfeest van VC Kesselt werd een geslaagde afsluiter van een bewogen jaar 2013. Een terugblik.

Na een kwakkelseizoen en –terugronde wist Kesselt op de voorlaatste speeldag van de eindronde in Lommel het behoud in derde provinciale te verzekeren. Hoe langer die partij van eind mei achter ons ligt, des te groter het besef dat God wel degelijk bestaat. Het noodzakelijke gelijkspel uit de brand slepen met tal van geblesseerden, zieken, afwezigen, interim-bankzitters en aan-het-einde-van-hun-Latijn-spelers lukt niet zonder hulp van bovenaf. Ruim een half jaar later klaart de hemel stilaan op boven Kesselt. De nederlaag tegen hekkensluiter Rooierheide hadden we liever niet gezien, maar de recente 9 op 12 geeft toch goede moed voor een aangenamer seizoenseinde.

De goede decembermaand werd tijdens het kerstfeest op gepaste wijze gevierd. Eerst rustig met een lekker pastabuffet en tijdens het bekijken van de vele filmpjes, nadien al iets losbandiger aan en rondom de toog. Sommigen kwamen daarbij verrassend actief uit de hoek, anderen bevestigden het beeld dat tijdens de filmpjes van hen werd opgehangen en wat we al langer wisten. Voorbeeld nummer één is Michiel Leonaers, supporter van het eerste uur en hofleverancier van de Kesseltse kassa. Zijn bierdebiet overtreft dat van de grootste kampioen van het Beierse Oktoberfest. De verdediger van de reserven, die een mooie carrière tegemoet gaat als boegbeeld van alle Out Of Bed-gels, liet zich net als tijdens zijn eerste zes maanden bij Kesselt niet onbetuigd. Na een aarzelend begin ging Leonaers weer tekeer alsof alle brouwerijen nog in 2013 voorgoed de deuren zouden sluiten en trok zoals steeds met de laatste bus naar huis.

Dat Michiel Leonaers een clubspeler in hart en nieren zou worden, wist de meerderheid eigenlijk al tijdens zijn ontgroening op weekend in Wirtzfeld. Omdat Michiel en Jasper te laat waren bij het vertrek, werden zij ’s avonds als straf aan mekaar vastgebonden. Die sanctie kon ongedaan gemaakt worden als de twee elkaar kusten, maar zover kwam het niet. Jasper zag er nochtans geen graten in om kennis te maken met de amandelen van Michiel, maar al zijn inspanningen bleken parels voor de zwijnen. Door de weigering van Leonaers mocht de koord rond de polsen van beide spelers niet los, trokken de twee geboeid richting feesttent, die naar aanleiding van de jaarlijkse kermis tot de nok gevuld was.

Eens ter plekke, deed het duo allerminst moeilijk om voor de hele Kesselt-delegatie drank te halen. Jasper en Michiel raakten met de promille steeds meer op elkaar afgestemd, feestten hand in hand, gingen samen naar de tweede boom rechts, openden elkaars rits bij de sanitaire stop en waren opnieuw klaar om zich bij hun zwetende ploegmakkers aan te sluiten. Toen het duo toch werd losgemaakt, zag Michiel zijn kans schoon om op het podium de onnavolgbare platenboer te vergezellen. Niet veel later werd de hele tent opgeschrikt door een zatte Zwitser die ‘Keeesssseeeelt’ loeihard door de microfoon schreeuwde. Wie had die weten te bemachtigen? Inderdaad … Het leverde Michiel erkenning, gelach, handgeklap en diepe buigingen van alle ploegmaats op.

De enige speler die niet applaudisseerde, was Jeroen Keulers. Die was van 11 tot 5 uur non-stop bezet, Keulers had zijn handen dan ook meer dan vol met serieuzere zaken. Intussen dacht Leonaers al een stap verder en wilde hij de massa ook van muziek voorzien. Enthousiasme en goede bedoelingen te koop, maar LM is en blijft een tiener en bezweek onder de druk toen alle spotlights op hem gericht stonden. Michiel koos voor de foute knop en de feesttent zat plots zonder licht en muziek. De eerste stroompanne in de kermisgeschiedenis van Wirtzfeld. Een minuut later was het probleem gelukkig van de baan en konden er opnieuw kandidates geronseld worden voor de volgende ronde limbo. Afgesloten werd er aan de toog bij uitbater Bert, die ook versteld stond van het doorzettingsvermogen van de Leuven-student van Kesselt. Zo’n sportman had hij in het nietige Wirtzfeld nog nooit gezien. Degenen die om 5.30 uur besloten om toch nog voor enkele uren hun bed op te zoeken, kregen een verontwaardigende blik van LM, die zijn ogen niet kon geloven en uiteindelijk nog tien keer ‘de laatste’ bestelde.

Leonaers is niet alleen in zijn engagement, want niemand die zo hard naar het weekend uitkijkt als de gasten van de reserven. Als ze de nacht van vrijdag op zaterdag hebben overleefd, kunnen ze vrijwel rechtstreeks naar de bakker en begint de pret pas echt. Enkele uren, koffiekoeken, morning-afterpillen en vijftig snapchats later samenkomen op de parking, negentig minuten voetballen en ongeacht het resultaat pas opnieuw tegen het laatavondnieuws thuiskomen. De echte kanjers onderscheiden zich door dat scenario diezelfde nacht te herhalen. Pakweg 1.000 calorieën verbruikt tijdens de wedstrijd, maar met 4.000 extra het bed instappen, het is niet iedereen gegeven.

Bij wie het aantal calorieën de voorbije maanden in de omgekeerde richting ging, is Dave Lieveld, sinds pakweg twee maanden opnieuw op competitiegewicht. Het zou cru zijn om te beweren dat de doelman van KVC bij aanvang van het seizoen met overtollige kilo’s kampte, maar als we de foto’s van de teambuilding opnieuw bekijken, was Philip Banks uit The Fresh Prince of Bel-Air klein bier in vergelijking met Lieveld. Maar tijd brengt gelukkig ook raad bij mensen op leeftijd, zo maakte het filmpje over Lieveld duidelijk. Dave stopte met McDonald’s, Quick, Burger King, Pizza Hut en Kentucky Fried Chicken als ontbijt, ging in the cloud even bezinnen en besloot om voor iedere training en wedstrijd een kruiwagen tomaten te eten. De Haspengouwse groentesector floreerde in de herfst van 2013 als nooit tevoren.

Lieveld was niet de enige speler die de voorbije maanden op de lijn lette. Sven Jans, Marnic Neven en Kevin Lambrigts gooiden zich op de Brinta, een ranzig ontbijtproduct dat volgens het trio nauwelijks af te slikken valt. Ik hoor het u al denken: waarom moet Marnic Neven regimen? Wie een brood gooit naar het gezicht van onze voorzitter, krijgt het al jaren gesneden terug, maar MN valt niet te evenaren in zijn drang naar perfectie. Slechts twee trainingsdagen vindt de voorzitter voor watjes en daarom rent hij alle andere dagen als Haile Gebrselassie over de tarmac in eigen dorp. Ieder zijn visie, want waar Marnix een kilometer te veel loopt, neemt Kevin Lambrigts dan weer alle tijd voor zijn dagelijkse lichaamsverzorging. Onderschat het niet, Kevin is met de zaak bezig. Al een geluk dat hij niet bij een profclub voetbalt, want het medische kabinet van het team zou op slag verdubbeld moeten worden. Naast zijn wekelijkse bezoeken aan de kinesist en kraker gebruikt onze lange namelijk zoveel zalfjes, balsems, poeders, tapes, neusdruppels, gels en sticks, dat veel spelers sinds Lambrigts’ komst naar Kesselt spontaan hun SIS-kaart meebrengen naar de veredelde apotheek in de kleedkamer.

Dan is er nog onze vriend Jelle Rogiers, de trendsetter die met roze T-shirten en zomershorts ooit hoopt door te breken tijdens de wintercollectie. Dansen op legerbottines is zijn leven en sinds kort is daar Aloë Vera bijgekomen. Als rasechte verkoper van tal van prestatiebevorderende producten treedt ‘Jelle bal’ in de voetsporen van de lange en heeft ook hij voor de wedstrijd een aparte kleedkamer nodig om al zijn potjes en schepjes kwijt te kunnen. Wat hij precies doet en hoe hij het klaarspeelt, weet geen mens, maar als de dansfabriek van Kesselt in de kleedkamer een van zijn poederpotten opent, gaat er evenveel damp de lucht in als bij vijf gourmetstellen aan een kersttafel. Dan toch liever de spannende verhalen van Circus Moors, de wekelijkse Herbalife-spam van Tom Peeters, de plattepensduik op zijn klokkenspel van Mario Ferniani, de cola’s van Koen Grosemans, de pogingen tot grappige opmerkingen van Marnic Neven op onze Facebookpagina of de dansmoves van Geert Nelissen.

Opvallend veel spelers met de attitude van een profvoetballer, maar er zijn ook figuren die het leven in derde provinciale op een andere manier benaderen. Leffebaron Sebas Van Tilborg, onze topschutter dankzij wie de cashflow van de boetepot nooit stilvalt, was dit seizoen al zo vaak alleen op de eilandraad in de spits, dat hij steeds meer de weg van de donkere bieren ging bewandelen. De appel valt trouwens niet ver van de boom, want de kans is reëel dat barvrouw CVT Charlotte, The Voice van Kesselt van Sebas van Koen van Van Tilborg, tijdens haar periode bij Kesselt ook al eens dacht dat haar bed een carrousel is. ‘Op één been kan een mens niet staan’ was bij broer Sebas aanvankelijk een aanvaardbaar excuus om een glas extra te bestellen, maar na verloop van tijd werd duidelijk dat volgens Van Tilborg een mens ook niet op tien benen kan staan. Het aantal Leffes ging synchroon mee naar omhoog.

Wat ook iedere wedstrijd omhoog gaat, is het broekje van Yannick Moermans. Het lijkt allesbehalve comfortabel, maar de stofzuiger van Kesselt voelt er zich als een vis in het water mee. Niemand die het zou kunnen, maar geef Yannick een XXXL en het broekje eindigt nog tien centimeter boven zijn knie. Het doet een beetje denken aan Gerd Müller, de alombekende centrumspits die Duitsland in 1974 ten koste van Nederland wereldkampioen maakte. Müller had in ’74 al het weelderige kapsel dat Moermans nu kenmerkt en slaagde er net als hij in om het voetbalbroekje te dragen als een hotpants. Zo ging dat in de seventies.

Even iets anders: wanneer gaat Martijn in de kantine op de knie voor zijn Carmen? Zelden zoveel romantiek en tonggeworstel binnen de groen-zwarte clubmuren gezien, dus lijkt de huwelijksplechtigheid met Michael als bruidsjongen nabij. Carmen en Martijn, iedereen kent hen als koppel van Kesselt. Enkel de ringen ontbreken nog. Als Carmen onze linkerflankspeler vijf minuten niet aan haar zijde heeft, is hij waarschijnlijk naar het grote toilet. Als Tinus het zonder Carmen moet weten te rooien, gaat de wedstrijd niet door. Dat weten ze bij de voetbalbond: geen Carmen in Kesselt staat synoniem voor geen Tinus op het wedstrijdblad. Straffer nog, de toekomst en het voortbestaan van Kesselt liggen in handen van Martijn en Carmen. Als beiden bij iedere streling, kus of natte Willy 5 euro in de groepspot zouden gooien, had Kesselt in een recordtijd de financiële mogelijkheden om een stabiele club in bevordering te zijn. De restaurantdag zou op slag overbodig worden en ook de rommelmarkt behoorde in dat geval definitief tot het verleden. Kom op, Tinus, ge kunt het. Wij brengen de kleedkamerbox mee naar het trouwfeest en Michael zet zich onbezoldigd achter de frietketel.

Met de recente menu’s achter de kiezen heeft de spelerskern van KVC nog enkele dagen om te bekomen van zoveel overdaad, net als van de training van maandag 23 december. De schrijver van deze kerstbrief droomde de voorbije nachten doorlopend over kegels en piketjes, werd badend in het zweet wakker en ziet nog altijd witte vlekken als hij eraan terugdenkt. Soit, de terugronde wordt binnen een week al hervat en Thierry Walravens kan op training weer aan de slag met een ongekende vorm van Zuid-Limburgs sambavernuft en merengue- en salsabaltoetsen. De T1 van Kesselt wist niet wat hij zag op zijn eerste training en stond versteld van zoveel beleving en fysieke paraatheid, dat hij nagenoeg meteen de pizzaman kon blijven bellen. Ook in 2014 kunnen wij daarmee leven.

Gerben Smeets

Rode lantaarn Rooierheide won zondagmiddag in Kesselt voor de eerste maal dit seizoen. Voor Kesselt een jammerlijke nederlaag na de sterke 9 op 9. Door het verlies laat Kesselt de kans liggen om opnieuw een gouden zaak te doen in het klassement.

Het werd een rommelige en kansarme wedstrijd, maar Rooierheide kwam wel vroeg in de wedstrijd op voorsprong. Een stuitende bal werd perfect op de slof genomen en achter Lieveld geschoten. Kesselt moest in tegenstelling tot de voorgaande wedstrijden meer het spel maken en dat liep moeizaam. Toch volgde de gelijkmaker toen Van Tilborg van rond de zestien proper binnenschoot: 1-1.

Nadien kende Kesselt een betere periode met meer overwicht en doelpogingen. De afstandsschoten misten echter precisie, de ruststand bleef 1-1. Na de pauze bleef Kesselt te veel voor de lange bal kiezen, de mogelijkheden waren schaars aan beide kanten. Toen het slot dichterbij kwam, scoorde Rooierheide opnieuw. Een afgeweken voorzet, die door de felle wind gedragen werd, maakte een curve van ruim een meter achter de doellijn, Lieveld kon niet wegboksen en de 1-2 lag in het net. De lijnrechter gebaarde van krommenaas, terwijl de spelers van Rooierheide zelf meteen om een corner vroegen en achteraf ook erkenden dat de vlaggenman best een afspraak zou maken bij de opticien.

In de laatste minuten werd nog alles naar voren gepompt, maar Kesselt kwam niet meer tot kansen. Door het verlies blijft Kesselt steken op 16 punten, Rooierheide brengt het totaal op 8 punten.

Kesselt is in the winning mood. Zaterdagavond ging kopploeg Kolmont voor de bijl, Gielen scoorde het enige doelpunt van de wedstrijd en bezorgde Kesselt een uitstekende 9 op 9.

In een evenwichtige eerste helft vielen weinig kansen te noteren, al waren de beste mogelijkheden voor Kesselt. Jans kon schuin voor de doelman niet scoren en een kopbal van Gielen strandde op de lat. Kolmont stelde daar weinig tegenover en had moeite om het spel te maken. Eén halve kans werd naast geschoten, voor het overige kwam Kesselt niet in de problemen.

Ook in de tweede helft bleef de organisatie van Kesselt overeind. De voorsprong volgde toen een voorzet van Loyens afweek en de vrijstaande Gielen in het lege doel schoot (0-1). Kolmont moest komen, maar had te weinig creativiteit om kansen te creëren. Lieveld moest eenmaal al zijn kunnen tonen en ranselde de gelijkmaker knap uit de benedenhoek. In het slot had Kesselt geluk toen een keiharde kopbal tegen de lat ging, de overwinning was een feit.

Komende zondag gaat Kesselt tegen Rooierheide voor een 12 op 12 en een schitterend eindejaar.

Kesselt: Lieveld, Loyens, Peeters, Gielen, Jans, Ferniani, Moermans, Lambrigts, Nelissen, Geurts, Van Tilborg.

Bank: Keulers, Moors, Rogiers, Smeets.

Kesselt heeft de goede vorm te pakken. De ploeg van Thierry Walravens won zondagmiddag met 1-3 op het veld van nummer drie Genk VV, een verdiende zege op basis van de tweede helft. Dankzij de driepunter komt Kesselt opnieuw boven de degradatieplaatsen.

Tijdens een evenwichtige eerste helft hield Kesselt meer dan behoorlijk gelijke tred met Genk. Een levensgrote kans werd door de thuisploeg eerst nog van dichtbij naast gekopt, maar rond het kwartier vloog de openingstreffer tegen de netten. Een strakke voorzet werd erg mooi op de slof genomen, Lieveld was kansloos: 1-0.

Kesselt kwam geleidelijk aan opnieuw in de wedstrijd. Een doelpunt van Keulers werd terecht afgekeurd en enkele afstandsschoten misten het kader. Toch viel de gelijkmaker een beetje uit de lucht toen Van Tilborg – gisteren onvermoeibaar tijdens én na de match – de hoek indook en voor doel zwiepte, Geurts maakte zijn vierde kopbaldoelpunt van het seizoen: 1-1. Genk behield meer balbezit, maar maakte weinig klaar in de zone van de waarheid.

In de tweede helft zette Kesselt hoger druk. De thuisploeg, die enkele belangrijke basisspelers moest missen, had het daar lastig mee en vond moeilijk een antwoord op de verschuivingen bij Kesselt. Het besef groeide dat een verrassing mogelijk was en in minuut zestig volgde de voorsprong. Kevin, De Lange / Zalfkoning, Lambrigts zette van op twintig meter zijn linker onder de bal en die verdween pardoes in de bovenhoek: 1-2. Een zondagsschot, maar wel een dat verdomd mooi binnenvloog.

Met nog een halfuur op de klok raakte de zuurstoftank stilaan leeg bij verscheidene spelers, niet verwonderlijk na de vele inspanningen. Kesselt speelde echter met een grote verbetenheid, waardoor Genk nauwelijks nog een kans wist af te dwingen. Eenmaal moest Lieveld zich reppen, hij dook de 2-2 knap uit de hoek.

Kesselt hield stand met een grote overwinningsdrang en in de slotminuut gingen de boeken helemaal dicht. Invaller Moors liet zijn tegenstrever met een verkoudheid achter in de sprint en legde panklaar op Smeets, die schoot de 1-3 binnen en kreeg een tiental spelers bovenop zich. Al een geluk dat Joël Peulen in de tribune zat.

Een schitterende 6 op 6 en Kesselt de winnaar van het weekend in de kelder van het klassement. Het verschil in beleving en mentaliteit is dag en nacht in vergelijking met de voorgaande maanden, die gekenmerkt werden door nederlagen en tristesse. In de middencirkel trok aanvoerder Sven Jans het zangfestijn voor de eerste maal op gang, in de kleedkamer gingen zijn stembanden definitief naar de haaien. Donderdag opnieuw pizza van de trainer, vinden we leuk!

Kesselt versloeg zondagmiddag Bregel met 2-1 en pakte een belangrijke driepunter in de strijd om het behoud. Het is de eerste zege voor nieuwe coach Thierry Walravens.

Het spelniveau ging de voorbije matchen al in stijgende lijn en gisteren volgde de beloning voor het stevige werk van de laatste weken. Een pot sambavoetbal werd het niet, maar Kesselt had duidelijk lessen getrokken uit de erg pijnlijke nederlaag tegen ’s Herenelderen en nam tot de laatste minuut geen enkel risico. De organisatie stond er en Bregel kon Lieveld nooit echt bedreigen.

Na een evenwichtig begin kwam Kesselt op voorsprong. Geurts knikte aan de tweede paal de 1-0 binnen: zijn derde van het seizoen, voor de derde maal een kopbaldoelpunt. Bregel kwam voortdurend op de helft van Kesselt, maar vond nauwelijks een opening. De bezoekers waren wel gevaarlijk op stilliggende fases en een perfect aangesneden vrije trap werd vrijstaand binnengekopt: 1-1. Alles te herdoen voor Kesselt, maar nog geen vijf minuten later maakte Van Tilborg de 2-1. Een zondagsschot van op zo’n 25 meter plofte tot ieders verbazing achter de verbouwereerde Bregel-doelman. Een lekkere pot van de topschutter van Kesselt, die dat na de wedstrijd vierde onder het motto ‘waar de brouwer is, moet de bakker niet zijn’ en 87 pinten consumeerde.

Ook na de pauze waren de kansen schaars. Van Tilborg probeerde het tweemaal van ver, maar Kesselt liet zich niet meer verleiden om vol voor de aanval te gaan. Naarmate het slot dichterbij kwam, moest Kesselt achteruit, maar Bregel was niet bij machte om nog kansen af te dwingen. Het laatste fluitsignaal was veel plezanter dan gebruikelijk en dat werd op het veld en in de kleedkamer stevig gevierd. Ook de gasten en vaste supporters van de reserven zagen de kermis in de verte en dansten mee rond de tafel. Huj huj huj huj. Een vrouwelijke fan passeerde toevallig langs de openstaande kleedkamerdeur en verklaarde achteraf dat het lang geleden was dat ze nog zoveel lichamen van Romeinse krijgermakelij bij elkaar had gezien.

Zalfkoning Kevin Lambrigts ruilde zijn Brinta met plezier in voor een overwinningspint, mengde zich in het feestgedruis en werd er gesteund door vele Cristal-makkers. De man van reisbureau White Zalf zag dat de box eindelijk kon opengedraaid worden, de nummers van Ann Christy en Dana Winner ruimden plaats voor Animals en Tsunami. Jasper Geurts rook nog altijd naar de bierproeverij van de nacht voordien, maar besloot toch verder te gaan op zijn elan. Goooeeeed, Jasper. Intussen waande Geert Pagliuca Nelissen zich door de stevige bass in het Karrewiel, kwam de retroliefhebber in hem naar boven en zabberde hij aan de koordjes van zijn trui dat het een lieve lust was. Daarnaast werd ex-middenveldstrijder Stijn Roox geleidelijk warm gemaakt voor een terugkeer naar het oude nest. Kortom, iedereen goedgeluimd en captain Sven Jans zag zijn moment gekomen om alle openstaande boetes te incasseren. Na een uur cashen was die taak volbracht en stond de teller, vermoeden we, op een getal van vier cijfers. Voorzitter Marnix Neven glunderde.

Terwijl de schoenen de lucht ingingen bij een van de Bütgenbach-platen was Dave Lieveld naar zijn moeder vertrokken en vertoefde Maarten Nelissen opnieuw in zijn middencirkel. Stefan Moors zat nog op de schoot bij de patroonheilige van de kinderen en compenseerde zijn afwezigheid met een potje OSM. Thierry Walravens, die het vak voor de dug-out graag verdubbeld ziet worden, beloofde tot slot donderdag iets voor de groep te doen. We kijken uit naar de ton en het Italiaanse buffet, coach …