Kesselt is nu ook mathematisch zeker van deelname aan de eindronde voor dalers. De laatste overwinning dateerde al van begin december tegen Eisden Sport. Zaterdagavond bleven de drie punten eindelijk nog eens thuis. Kesselt versloeg Opitter met 3-2. Of het spel goed was, laten we in het midden, maar de toeschouwers zullen zich niet verveeld hebben.
De passage van Kesselt in Man Bijt Hond bleek vorige week een succes, want de fans zakten in groten getale af naar het ‘gruune tapeet’ van KVC. Toen de spelers het plein betraden, konden ze onder de hoofdtribune zeker vier supporters groeten, aan de overzijde stond de horde fans al even dik. Coach Colla ruilde de boksring opnieuw in voor de dug-out, van Romeinse krijger Joël Peulen was geen spoor. Gielen kwam opnieuw in de ploeg, net als globetrotter Loyens.
De bezoekers kwamen vroeg in de wedstrijd op voorsprong, Smeets bracht Kesselt rond het halfuur langszij. Intussen was al snel duidelijk geworden dat de man met het fluitje zoals gewoonlijk niet de capaciteiten had van Howard Webb of Pedro Proença. Ruim vijftien graden Celsius geleden zorgden scheids- en lijnrechter Kwak en Boemel al voor ergernissen op de sneeuwvlakte in Genk VV en zaterdag was het weer van dattum. De vlaggenmannen deden hun job nochtans naar behoren, maar hun collega tussen de lijnen blonk uit in vervelende beslissingen, al waren die zeker niet altijd in het nadeel van Kesselt. De vele kaarten waren doorgaans nog verdedigbaar, maar al het overige was van het niveau Beerschot.
Opitter zorgde met een schot van aan de zestien voor 1-2, maar de bezoekers moesten voor de pauze wel verder met een man minder. Onze bejubelde ref kon niet lachen om de beledigingen aan zijn adres en bedacht de speler in kwestie met twee gele kartons. Kesselt met een man meer, waardoor het begin van de tweede helft zich vooral op de helft van Opitter afspeelde. Na een kwartier spelen toucheerde Barthez een lange bal echter met de hand buiten zijn backlijn. Een vervroegde koffie voor de doelman van Kesselt, die vervangen werd door Lieveld.
Tien tegen tien dus, maar ook die situatie was van korte duur toen Moresi na een stevige tackle van het terrein werd gestuurd. Intussen nam het engagement naast de zijlijn toe, stegen de geniepige overtredingen, kon de man in het zwart allang voor niemand nog iets goed doen en werd ieder fluitsignaal voorzien van kennerscommentaar. Vooral de vaders van KVC’s nummers 7 en 15 – de twee vurigste supporters van KVC die een onafscheidelijk duo vormen – hadden hun stembanden gesmeerd en keken niet op een verbale uithaal meer of minder. Zij nodigden de ref op geheel eigen wijze uit om na de wedstrijd het kaartenfestival te bespreken. Gaston en Leon zijn er klein bier tegen. Godverdoemme sèèg.
Negen tegen tien dus en de ruimtes werden aanzienlijk groot. Lieveld redde een cruciale bal op 1-3. Kesselt bleef met enthousiasme spelen en kreeg, eerlijk is eerlijk, flink wat hulp van The Man in Black. Ongeveer vijf minuten voor het einde dribbelde Jans van aan de zijlijn richting strafschopgebied van Opitter en werd door twee verdedigers duidelijk een meter buiten de backlijn correct van de bal gezet.
Niks aan de hand, maar de duik van Jans was beter dan die van Fredje Deburghgraeve bij zijn Olympisch goud in Atlanta ’96 en zijn kreet oversteeg vlotjes het aantal decibels dat Maria Sharapova met haar kreunen tijdens een lange driesetter produceert. De genereuze fluitenier toonde zijn onbekwaamheid/voetbalintelligentie (schrappen wat niet past) en gaf als laat paascadeau een bal op de stip. Rode ridder en vaste strafschopnemer Moresi was al aan het wachten op warm water, waardoor Gielen in de pikorde opschoof. Hij trapte het witte ei met strik rondom proper binnen: 2-2.
Het was stoempen geblazen voor de negen mannen van Kesselt. Iedereen tekende met een man minder voor een gelijkspel, maar veel loopwerk, gemekker en lange hengsten later stond echter de 3-2 eindstand op het bord. Gielen kopte aan de tweede paal een vrije trap van Loyens knap over de bezoekende doelman. Intussen hoorden we van gefrustreerde Opitter-zijde dat Kesselt de scheidsrechter tijdens de rust zou omgekocht hebben, maar het was al van Raf Coppens geleden dat we nog zo’n slechte mop gehoord hadden. De tegenstand was duidelijk niet op de hoogte van de werking van het departement financiën van KVC.
Na het laatste fluitsignaal bleek Jean-Paul Colla dermate onder de indruk van de duik van Jans, dat hij ook even tegen de vlakte wilde gaan. Een gezwinde glijpartij voor de vestiaire van KVC: 11 op 10 voor sierlijkheid, 0 op 10 voor landing. Het was hem snel vergeven, want JP Meus wist te melden dat de zege gelijkstaat aan een etentje komende donderdag. Als hij daar na iedere driepunter een gewoonte wil van maken, ligt het contract tot 2035 klaar, want ‘het mot hobby blieve’ zegt een niet nader genoemd bestuurslid steevast vooraleer hij met de sjatz onder de wol kruipt.
Uren na de wedstrijd draaide de frietketel overuren, gaf dakwerker Lippi deskundig advies over het leggen van pannen en speelde de voorzitter/kapitein der beloften/verzorger/loopwonder/webmaster/interim-tooghouder/ordehandhaver in de kantine honderd chocolaatjes voor bij de koffie naar binnen. Voor de publicatie van de andere nachtelijke taferelen wenste niet iedereen zijn goedkeuring te geven.
Kesselt: Vantongelen, Moors, Gielen, Moresi, Jans, Loyens, Thijs, Moermans, Schouteden, Smeets, Thewissen.
Bank: Lieveld, Cochet, Rondas en Neven.
Reageer